فواید قطره آهن برای کودکان
فواید قطره آهن برای کودکان
مقدمه ای بر فواید آهن و قطره آهن و تاثیر آن بر روی سلامتی
قطره آهن یک مکمل مهم برای بدن است. آهن باعث می‌شود خون بتواند اکسیژن را به تمامی بدن برساند. کمبود آهن موجب اختلالی به نام کم‌خونی (آنمی) می‌شود که موجب خستگی، ضعف، رنگ‌پریدگی پوست، کوتاهی تنفس، کاهش توانایی تمرکز، سرگیجه و افزایش ضربان قلب می‌شود.
به کودک خود قطره آهن بدهیم زیرا سازمان جهانی بهداشت برای پیشگیری از کمبود آهن و کنترل کم خونی مصرف قطره آهن را در شیرخواران توصیه کرده است، «مهم ترین عواملی که باعث می شود مادران از دادن قطره آهن به شیرخوار امتناع کنند سیاه شدن و پوسیدگی دندان ها، استفراغ در کودکان و یبوست است. درحالی که قطره آهن باعث تیره شدن دندان کودک می شود نه پوسیدگی. اما در صورتیکه قطره آهن از برند معروفی باشد بدلیل مواد تشکیل دهنده مرغوب آن هیچ یک از مشکلات بالا را در بر نخواهد گرفت.
مصرف این قطره باید از چند سالگی شروع شود؟
از آنجا که در دوران جنینی، هموگلوبین بدن از طریق خون مادر تامین می‌شود و ذخیره آن تا سن 6 ماهگی در بدن کودک باقی می‌ماند؛
پزشکان، زمان لزوم استفاده از قطره آهن را از 6 ماهگی تا 24 ماهگی می‌دانند.
بعد از دادن قطره آهن می‌توان به کودک شیر داد؟
بعد از خوراندن قطره آهن، بلافاصله به کودک شیر ندهید چون جذب آهن را به تاخیر می‌اندازد.
خیلی از بچه‌ها طعم این قطره را دوست ندارند. این قطره را چطور باید به کودک داد؟
بهتر است قطره به وسیله قطره‌چکان در خلفی‌ترین قسمت زبان چکانده شود تا بلافاصله بلعیده و کمتر با بزاق مخلوط شود. توصیه می‌شود پس از دادن آن کمی به کودک آب بدهید تا محیط دهان کاملا تمیز شود. در بچه‌های بزرگ‌تر می‌توان قطره آهن را با آب‌میوه‌هایی مانند سیب و پرتقال مخلوط کرد و با نی به بچه داد. اصول بهداشت دهان نیز حتما باید رعایت شود؛ به این ترتیب که پس از خوراندن قطره آهن، دندان‌های کودک با گاز مرطوب تمیز شود. همچنین می‌توان با استفاده از مسواک مخصوص شیرخواران، دندان‌ها را تمیز کرد. در صورت ایجاد تغییر رنگ در دندان‌ها نیز می‌توان از خمیردندان‌های این گروه سنی استفاده کرد ولی به دلیل عدم توانایی کودک در چرخاندن آب در دهان، باید خمیردندان توسط گاز مرطوب تمیز شود.
چرا این قطره باید مصرف شود؟
وظیفه اصلی گلبول‌های قرمز خون، انتقال اکسیژن به بافت‌های بدن است زیرا سلول‌ها برای زنده ماندن و انجام فعالیت طبیعی خود نیاز به اکسیژن دارند. آهن در ساختمان برخی از آنزیم‌های مهم نقش دارد ولی بیشترین آهن بدن در هموگلوبین موجود در داخل گلبول‌های قرمز ذخیره می‌شود که وظیفه آن حمل اکسیژن جذب‌شده از ریه به بافت‌هاست. بنابراین اولین عارضه کمبود آهن، کم خونی و به دنبال آن، انتقال ناکافی اکسیژن به بافت‌های بدن و عوارض ناشی از آن مانند تنفس سریع برای جبران کمبود اکسیژن، رنگ‌پریدگی، خستگی مفرط، کاهش ضریب فراگیری و ضریب هوشی، سردرد، ضعف سیستم ایمنی، اختلال‌های رشدی و… خواهد بود.
دیدگاه شما
